آنکه میگوید دوستت میدارم
خنیاگر غمگینی‌ست
خنیاگر غمگینی‌ست
که آوازش را از دست داده است
ای کاش عشق را زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد در چشمان توست
هزار قناری خاموش در گلوی من
عشق را ای کاش زبان سخن بود
آن که میگوید دوستت میدارم
دلِ اندوهگین شبی‌ست
دلِ اندوهگین شبی‌ست
که مهتابش را می‌جوید
ای کاش عشق رازبان سخن بود
هزار آفتاب خندان در خَرامِ توست
هزار ستاره‌ی گریان در تمنای من
عشق را ای کاش زبان سخن بود...
آنکه میگوید دوستت میدارم
باید اول خودش را دوست بدارد
سلام
۱۰۰٪
ممنون که اومدی
منتظرم
من به خدایم آنقدر ایمان دارم که به یقین می دانم «آن روز خواهد رسید؛ روزی که حتی اگر من نباشم» (مرحوم احمد شاملو)
سلام شعرهایت را خوندم خوبه
فقط
گاه می اندیشم
شعر از خودته؟
آخه فکر میکنم این شعر را قبلا خونده باشم
یا شایدم تو همین وبلاگ
پیری و هزار عیب
ممنون که سر زدی
باز هم به سراغ من بیا
اما
به سراغ من اگر میایید نرم و آهسته بیایید
چون من از سرعت و شلوغی بدم میاد
سلام
نه هیچ کدوم از شعرها از خودم نیست
گاه می اندیشم از استاد حمید مصدق هست
کاش . . .